• Ζቾбοኣ ктуне ոкοл
  • Ζах аπарυкаρа е аназевси
  • Ρуηиռаφ ካθλонըтεф ቼωሀе αгቲፗሚզе
  • Οчαмобጹжι шխγутва
• Соτаклуյу տиքևбቃ

Wydawałoby się, że odpowiedź na postawione pytanie jest oczywista: skoro dom jest tylko parterowy, to po co robić w nim ciężki strop żelbetowy, skoro można przykryć go drewnianym dachem z poziomymi belkami, do których da się zamocować sufit. Tymczasem w wielu murowanych domach parterowych są stropy żelbetowe. Zwykle jest to decyzja projektanta, ale czasem zamiana stropu drewnianego na żelbetowy bywa inicjatywą inwestorów (Fot. 1). Za takim rozwiązaniem przemawia kilka istotnych argumentów. Po pierwsze – strop żelbetowy znakomicie usztywnia budynek. Dzięki jego wieńcom wszystkie ściany nośne są ze sobą mocno związane, tworząc sztywną i odporną na najsilniejszy wiatr bryłę (Rys. 1). Przy wariancie z drewnianym stropem, będącym elementem więźby dachowej, ułożenie na ścianach parteru żelbetowych belek wieńczących nie zapewni tego w podobnym stopniu (nie mają wystarczającej sztywności). Jeśli ktoś ma wątpliwości, co do roli, jaką odgrywa żelbetowy strop w zapewnieniu sztywności budynku parterowego, może przekona go następujący „eksperyment”. Niech weźmie otwarte pudełko po butach i zacznie go odkształcać w różnych kierunkach. Jeśli potem zrobi to samo z nałożoną pokrywką, to zobaczy, że gdy pudełko ma „strop”, nie jest to już takie łatwe. Po drugie – w żelbetowych wieńcach stropowych można znakomicie zakotwić drewnianą konstrukcję dachu, dzięki czemu nie poderwie jej nawet wichura. Po trzecie – mając taki strop, możemy łatwo nadbudować w późniejszym czasie piętro lub postawić na nim nowy dach i zrobić mieszkalne poddasze. Mając to na względzie, dobrze, żeby żelbetowy strop nad parterem był zaprojektowany na pełne obciążenia użytkowe i miał przewidziane miejsce, w którym będzie można zrobić schody na piętro. Rodzaj stropu nad parterem W domach parterowych połacie dachowe mają zwykle mniejsze pochylenie niż w budynkach z użytkowym poddaszem. Z tego powodu ich krokwie są przeważnie – mniej więcej w środku swej rozpiętości – podpierane po obu stronach konstrukcją płatwiowo-słupową (Fot. 2). Takie dachy przekazują większość obciążeń na strop nad parterem, czyli inaczej niż najbardziej popularne w domach jednorodzinnych więźby krokwiowo-jętkowe, w całości oparte na ścianach zewnętrznych (Fot. 3). Z tego powodu w domach parterowych – zamiast monolitycznych płyt żelbetowych – lepiej stosować stropy gęstożebrowe, odpowiednio wzmocnione w miejscach oparcia na nich drewnianych słupów. Zobacz: Kiedy strop oparty na ścianach parteru może spowodować ich pękanie? Bez żelbetowego stropu Wariant z wiązarami drewnianymi ułożonymi bezpośrednio na ścianach też ma oczywiście pewne zalety. Budowa takiego domu będzie przebiegać szybciej niż tego z żelbetowym stropem, szczególnie jeśli zdecydujemy się na prefabrykowane wiązary dachowe przygotowane w wytwórni (Rys. 2). Inną korzyścią jest możliwość wykonania na parterze lekkich ścian działowych, zamiast wewnętrznych nośnych, które są konieczne, gdy stosujemy typowe stropy gęstożebrowe. Dotyczy ona oczywiście większych domów, w których gotowych stropów, nawet tych o zwiększonej rozpiętości, nie da się oprzeć jedynie na ścianach zewnętrznych. więcej informacji na zdjęciach poniżej.

Czego dowiesz się z artykułu? Jakie są najczęściej stosowane stropy w budownictwie jednorodzinnym? Czym charakteryzują się stropy gęstożebrowe? Czym charakteryzują się stropy monolityczne? Czym charakteryzują się stropy prefabrykowane i półprefabrykowane? Czym charakteryzują się stropy drewniane? Dlaczego wieniec jest istotnym elementem oparcia stropu? Rodzaje stropów Wybór stropu zależy od projektanta konstrukcji, który w zależności od cech geometrycznych budynku - jego kształtu, rozpiętości w świetle podpór, przewidywanego obciążenia - dobiera odpowiedni system stropowy. Ponadto przy analizie projektowej powinien on uwzględnić możliwości montażowe i transportowe, dostępność materiałów, a także kwestie ekonomiczne. Najczęściej stosowane są następujące rodzaje stropów: gęstożebrowe (różne systemy); żelbetowe (monolityczne) wylewane na budowie; prefabrykowane (np. z płyt żerańskich, kanałowych, sprężone); półprefabrykowane (np. typu filigran); drewniane. Charakterystyka stropów gęstożebrowych To najczęściej stosowane rozwiązanie w naszym kraju. Ich popularność wynika z dużej dostępności (wielu producentów), łatwości projektowania i wykonania. Wśród stropów gęstożebrowych wyróżnia się wiele typów, np. Teriva, Fert, Ackerman, Cerit, DZ-3, Ceram. Strop gęstożebrowy - jak wskazuje nazwa - składa się z wielu, gęsto usytuowanych żeber, które pełnią funkcję nośną. Mogą być one prefabrykowane, półprefabrykowane lub wykonywane na miejscu budowy (stropu Ackermana). Na rynku dostępne są również stropy gęstożebrowe układane na belkach sprężonych. Tego typu rozwiązanie umożliwia montaż stropu bez podparcia montażowego. Przeczytaj Może cię zainteresować Dowiedz się więcej + Pokaż więcej Przestrzenie pomiędzy żebrami wypełnia się najczęściej różnego rodzaju pustakami. Elementy te mogą być wykonane z betonu, keramzytobetonu, ceramiki, betonu komórkowego, płyt drewnopochodnych a nawet z tworzywa sztucznego. Zadaniem pustaków jest wypełnienie przestrzeni w stropie, nie biorą one zaś udziału w jego "pracy". Dlatego elementy wypełniające powinny być lekkie, łatwe do układania i niedrogie. Ich cechy wytrzymałościowe są drugorzędne, chociaż powinny zapewnić odpowiednią nośność w trakcie montażu. Odmianą stropów gęstożebrowych są produkty zespolone, w których konstrukcję stanowi płyta żelbetowa o grubości 4 cm i szerokości 60 cm, z zatopioną centralnie - osiowo na całej długości panelu - stalową kratownicą. (fot. Konbet Poznań) Dzięki niewielkiej masie, tego typu stropy można montować ręcznie. Jak wspomniano, podpór montażowych nie wymagają tylko belki sprężone. Ważne, by w miejscach występowania ścian działowych lub innych elementów dociążających wykonać wzmocnienia w postaci podwójnych żeber (dwie belki nośne ułożone obok siebie). Jeśli strop ma większą rozpiętość, to potrzebne są też żebra rozdzielcze (najczęściej przy rozpiętości ponad 4 m). Dzięki nim ogranicza się ugięcia, mogące spowodować powstanie rys. Dzięki niewielkiej masie, tego typu stropy można montować ręcznie. Jak wspomniano, podpór montażowych nie wymagają tylko belki sprężone. Ważne, by w miejscach występowania ścian działowych lub innych elementów dociążających wykonać wzmocnienia w postaci żeber rozdzielczych. Elementy te stosuje się również w przypadku dużych rozpiętości. Dzięki temu ogranicza się ugięcie stropu i zapewnia mu odpowiednią sztywność. Po ułożeniu belek, pustaków stropowych i zazbrojeniu stref przypodporowych oraz wieńców, konstrukcję zalewa się warstwą nadbetonu. Najczęściej jest to mieszanka betonowa, dostarczona na budowę z pobliskiej wytwórni betonu. Do dostarczenia mieszanki betonowej na strop najlepiej zamówić pompę do betonu. Ważne, by mieszanka betonowa była dobrze zawibrowana. Wykonany w ten sposób strop można obciążać po kilku dniach - nie ściągając podpór montażowych. Te można zdemontować dopiero po 28 dniach, czyli po czasie, kiedy beton osiągnie swoją pełną wytrzymałość. Charakterystyka stropów monolitycznych Również cieszą się dużą popularnością. Technologia polega na przygotowaniu podpór montażowych oraz szalunku na całej powierzchni stropu, a następnie zazbrojeniu płyty stropowej wg projektu za pomocą prętów lub siatek zbrojeniowych. Tak przygotowaną konstrukcję zalewa się mieszanką betonową. Podobnie, jak w przypadku stropu gęstożebrowego, najlepiej zamówić ją wraz z pompą w najbliższej wytwórni. Strop monolityczny stosuje się najczęściej przy skomplikowanych kształtach budynku i przy większych obciążeniach. Można go dowolnie kształtować oraz wzmacniać, np. na obciążenia skupione. Ta technologia umożliwia też kształtowanie płyt balkonowych, wysuniętych poza obrys budynku. Jednak trzeba pamiętać, że takie wykonanie balkonu (jeśli właściwie się go nie zrobi) oznacza duży mostek termiczny. Poradnik Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek! Tak, jak w przypadku stropów gęstożebrowych, przy stropie monolitycznym wylewanym na mokro podpory montażowe można zdemontować dopiero po 28 dniach, czyli po czasie, po którym beton osiągnie swoją pełną wytrzymałość. Stropy monolityczne wykonuje się zazwyczaj przy skomplikowanych kształtach budynku i przy większych obciążeniach. (fot. M. Szymanik) Charakterystyka stropów prefabrykowanych Wykonywane są z różnych elementów: płyt kanałowych, żelbetowych, z betonu komórkowego itp. Powszechnie stosowane przed laty płyty żerańskie znów zyskują coraz więcej zwolenników. Zaletą stropów prefabrykowanych jest to, że nie wymagają podpór montażowych. Prefabrykaty układa się na ścianach za pomocą dźwigu (niestety nie na każdą działkę da się nim wjechać), następnie wykonuje się zbrojenie wieńców, a przestrzenie pomiędzy płytami zbroi się prętami i zalewa betonem. Tego rodzaju stropy stosuje się przede wszystkim w budynkach o prostych rzutach i prostym układzie konstrukcyjnym podpór. Płyt nie można montować wspornikowo - za wyjątkiem stropów z betonu komórkowego, które mogą być wysunięte poza obrys budynku maksymalnie na 150 cm. Jeśli w stropie występują otwory o wymiarach większych niż 25 × 25 cm, to należy stosować tzw. wymiany stalowe (inaczej nazywane wieszakami) lub ramy H - jeśli otwory mają znacznie większe wymiary. To dodatkowo podraża strop, ponieważ wieszaki powinny być zabezpieczone antykorozyjnie, a niekiedy także ocynkowane. Charakterystyka stropów półprefabrykowanych Są odmianą stropów monolitycznych. Najpopularniejszym typem jest strop typu filigran (znany też pod nazwą 2K). Najważniejszym elementem w tym wariancie są zazbrojone płyty, wykonane na wymiar w zakładzie prefabrykacji. Tworzą konstrukcję stropu, a jednocześnie stanowią tracony szalunek. Na nich układa się dodatkowe zbrojenie, a następnie całość zalewa warstwą nadbetonu. Tego rodzaju stropy wymagają wykonania podparcia montażowego w postaci słupów i ciągłych podpór belkowych. Montaż płyt odbywa się za pomocą dźwigu. Stropy filigran znakomicie się sprawdzają w budynkach o skomplikowanych kształtach. Można je dodatkowo wzmacniać. Charakterystyka stropów drewnianych To rozwiązanie stosowane głównie w domach drewnianych lub domkach letniskowych o lekkiej konstrukcji. Wykonuje się je na belkach drewnianych o przekroju prostokątnym lub dwuteowych. Prace nie są kłopotliwe, niewątpliwą zaletą jest też eliminacja robót mokrych (jedynymi elementami wylewanymi "na mokro" są wieńce opuszczone - jeśli ściany są murowane). Montuje się je szybko i można je użytkować zaraz po skończeniu prac. Ze względu na niewielką masę, tego typu konstrukcje są podatne na ugięcia, przenoszą drgania i dźwięki uderzeniowe. Wieniec - istotny element oparcia stropu Oprócz właściwego oparcia stropów należy również zadbać o właściwe ukształtowanie strefy przypodporowej, czyli wieńca. Zgodnie z normą PN-EN 1996-1-1 wieńce powinny przenosić obliczeniową siłę rozciągającą równą 45 kN. We wcześniejszych wydaniach normy murowej był zapis, że wieniec powinien mieć przekrój żelbetowy minimum 0,025 m². Są to zatem konkretne i wystarczające wskazówki, jak należy taki wieniec zaprojektować. Sposób wykonania wieńca zależy od typu zastosowanego stropu i powinien być określony w projekcie budynku. Niezależnie od rodzaju, ważne jest, by element ten był prawidłowo zaizolowany. W przeciwnym razie będzie on generatorem mostków termicznych. Najbardziej wymagające pod tym względem są budynki, w których ściany wykonane są w technologii jednowarstwowej. W tym wariancie niezbędne jest zastosowanie dodatkowego ocieplenia (nie tylko przy wieńcu, ale także przy nadprożach). Takiego problemu nie ma przy ścianach dwu- lub trójwarstwowych, których całe powierzchnie są pokryte izolacją cieplną. Wieniec wymaga ocieplenia. Jest to szczególnie ważne w przypadku ścian jednowarstwowych, które nie są całe pokryte izolacją. (fot. Rector) Tomasz Rybarczyk

strop drewniany w domu parterowym